Wiedza Nie Jest Sensacją. Wymaga Analizy.

Telewizja na ogół nie stara się przekazywać wiedzy. Bardzo stara się, aby widz miał wrażenie, że coś wie.

Kiedy technologia (telewizja) zostaje przekształcona w metodę percepcji, rzeczywistość zostaje odwrócona do góry nogami. Ludzie oglądają telewizję oczami telewizora

DataBase Italia

Wiedza Nie Jest Sensacją. Wymaga Analizy.

Telewizja na ogół nie stara się przekazywać wiedzy. Bardzo stara się, aby widz miał wrażenie, że coś wie. To jest różnica.

Wrażenie poznania to uczucie, przekonanie, które ma widz po obejrzeniu ruchomych obrazów na ekranie i wysłuchaniu narratora. TO preferuje widz. Nie chce części wiedzy.

Podstawowym założeniem współczesności jest: „wszystko jest (połączone) ze wszystkim”. To całkiem dobrze pasuje do doświadczenia oglądania strumienia wideo. Przykład: widzimy wściekłe tłumy na ulicach obcego miasta. Potem młodzi ludzie siedzący w barze na świeżym powietrzu przy telefonach komórkowych. Potem marmurowy hol budynku rządowego, po którym przechadzają się mężczyźni w garniturach, stojący w grupach i rozmawiający ze sobą. Potem w nocy na niebie wybuchają rakiety. Następnie pojazdy opancerzone wjeżdżające przez bramę do miasta. Potem kłęby dymu na innej ulicy i biegnący ludzie, ścigani przez policję. Strumień kolejnych obrazów. Sekwencja została oczywiście zmontowana przez redaktora wiadomości, ale większość odbiorców nie jest tego świadoma. Patrzą na „połączone” obrazy i słuchają dziennikarza, który opowiada historię, która koloruje (infekuje) każdy obraz: „To rewolucja dla demokracji, stworzona przez technologię telefonii komórkowej…” Widzowie więc w coś wierzą. W umyśle dochodzi do zwarcia. Kiedy eksportujesz ten wzór do całego społeczeństwa, mówisz o dominującej metodzie, za pomocą której próbuje się i utrzymuje „wiedzę”.

„Widziałeś ten wspaniały film o wojnie w Iraku? Okazało się, że Saddam rzeczywiście posiadał broń biologiczną ”. "Naprawdę? Jak to udowodnili? – Cóż, nie pamiętam. Ale spójrz na to. Zobaczysz." I to jest kolejna cecha współczesnego nabywania „wiedzy”: amnezja szczegółów.

Widz nie pamięta kluczowych cech tego, co widział. A jeśli może, to nie potrafi ich opisać, ponieważ był w nich, zajęty budowaniem wrażenia, że coś wie.

Opowieść narracyjna-wizualno-telewizyjna obnaża analizę pojęciową. W takim stopniu, w jakim istnieje, jest owinięta wokół obrazu i narracji.

Paddy Chayefsky zrobił miecz z pióra, ponieważ pisał film w telewizji, przeciwko telewizji. On przeciwstawiał Słowo przeciwko Obrazowi.

Kiedy technologia (telewizja) zostaje przekształcona w metodę percepcji, rzeczywistość zostaje odwrócona do góry nogami. Ludzie oglądają telewizję oczami telewizora.

Kontrola umysłu nie jest już czymś po prostu narzuconym z zewnątrz. Jest to matryca cyklu samozasilania. Chętni Wielbiciele Wizerunku CHCĄ zdjęć, bonów na posiłki planowanej firmy. Triumf Network polega na tym, że jej słowa wygrywają z obrazami, NA zdjęciu, W filmie.

Pandemia, fałszywa pandemia, którą odrzuciłem w wielu artykułach, jest transmitowana poprzez strumień wideo i narrację. Ułożone i wycięte obrazy. Nie ma żadnego wyzwania, by przepływać w jakikolwiek fundamentalny sposób, przez wtargnięcie prawdziwej wiedzy, ponieważ to zakłóciłoby paradę obrazów i zniweczyłoby powody ich przekazywania.

Stare powiedzenie teatralne, „spektakl musi trwać”, po adaptacji do telewizji staje się „przepływ musi trwać”. Po ustaleniu jego biegu nie ma odwrotu, a telewidzowie, uwięzieni w swoich domach, jeżdżą po rzece...