Krytyczna teoria ras

Surfując po amerykańskich serwisach informacyjnych spotkałem się z teorią społeczną, o której nie miałem pojęcia a mianowicie „Krytyczną teorią ras”. Ponieważ wiem jaka jest kondycja naszych nauk humanistycznych, doskonale zdaję sobie sprawę, że w celu uzyskania medialnego poklasku jakiś idiota z tytułem profesorskim szybko będzie ją chciał zaadaptować do naszych warunków, postanowiłem więc poznać jej założenia, żeby wiedzieć o co tak naprawdę chodzi.

Jeśli nie ma się bazy w postaci wiedzy na temat neomarsksizmu trudno jest rozszyfrować jej założenia, jeśli jednak popatrzymy na nią przez pryzmat pism reprezentantów szkoły frankfurckiej, pojawia nam się jasny obraz. Tak naprawdę krytyczna teoria ras ma bardzo wiele wspólnego z ruchem gender i LGBT. W jednym i w drugim walka o równość jest tylko fasadą, sedno określonych do realizacji celów polega na tym, że to nie równość jest celem ale rozkład obecnych stosunków społecznych. Gdy wrócimy do eseju Herberta Marcuse’a zobaczymy jasny plan działania, w odróżnieniu od typowego marksizmu opartego na walce klas i posiłkującego się robotnikami jako elementem rozsadzającym system, neomarksiści opierają się albo na mniejszościach rasowych albo seksualnych, aby pod pozorem walki o ich prawa rozsadzić panujący obecnie system. Sednem jest własnie rozsadzenie obecnego systemu społecznego. Zarówno przedstawiciele krytycznej teorii ras jak i ruchu gender nie zamierzają poprzestać na uzyskaniu równości dla siebie, wręcz przeciwnie jedni i drudzy przyznają wprost, że w ramach tego systemu nic się nie da zmienić dlatego należy doprowadzić do jego zniszczenia. I w tym miejscu mamy problem, ponieważ o ile typowi marksiści mieli wizję nowego systemu społecznego czyli komunizmu, to neomarksiści takowej wizji nie mają. Ich hasło przewodnie to „rozwalmy system i zobaczmy co wyjdzie?” Należy jednak w tym miejscu zaznaczyć, że przedstawiciele krytycznej teorii ras chcieliby jakoś zagwarantować przywileje dla ich zdaniem poszkodowanych ras, czyli Murzynów i Latynosów. Sprawa się jednak komplikuje dlatego, że dla nich rasa nie jest czymś stałym lecz zjawiskiem płynnym, zmieniającym się w zależności od sytuacji.

To co mnie odrzuca w tych ideologiach to kwestia walki z mową nienawiści. I ponownie, jeśli ktoś nie zna poglądów neomarksistów da się złapać na lep walki z rasizmem lub homofobią. Jednak wystarczy przeczytać esej Herberta Marcuse i wszystko staje się jasne. Dla obydwu grup zarówno krytycznej teorii ras jak i filozofii gender, mową nienawiści jest wszystko co się nie zgadza z ich tezami. Pod hasłem walki z mową nienawiści, jedni i drudzy zamierzają wprowadzić skrajną cenzurę, cenzurę nie tylko prewencyjną ale i restrykcyjną.

Mamy do czynienia z rewolucją, rewolucją nie krwawą lecz ideologiczną, bazującą na ignorancji współczesnej inteligencji, wykorzystującą pięćdziesięcioletni neomarsksistowski marsz przez instytucje, korzystającą z rozkładu moralnego Kościoła i napędzającą się skrajnym hedonizmem i obsesją na punkcie seksu w przypadku filozofii gender a rozbuchanym przez media pretensjonalizmem próbującym szukać usprawiedliwienia w rasizmie grup mniejszościowych w Stanach i obiecującym skrajny i mile brzmiący kopulizm dla młodych przedstawicieli gender a rozdmuchany do granic absurdu system parytetowy i zapomogowy dla przedstawicieli krytycznej teorii ras.

Poniżej przedstawiam trzy artykuły, różniące się od siebie punktem widzenia ale dające spójny obraz tego z czym mamy do czynienia pod pojęciem krytycznej teorii ras.

The Washington Post

What is critical race theory, and why do Republicans want to ban it in schools? - Marisa Iati

Najnowszym frontem w wojnach kulturowych o to, jak amerykańscy studenci powinni uczyć się historii i społeczeństwa obywatelskiego, jest koncepcja krytycznej teorii rasy, intelektualnego narzędzia do badania rasizmu systemowego. Zakorzenione w środowisku akademickim ramy stały się punktem zapalnym, ponieważ republikańscy urzędnicy w całym kraju starają się uniemożliwić nauczanie ich w szkołach.

W rzeczywistości nie ma zgody co do tego, czy iw jakim stopniu krytyczna teoria rasowa wpływa na zwiększony nacisk szkół na rasę. Większość nauczycieli nie używa terminu „krytyczna teoria rasy” w stosunku do uczniów i na ogół nie prosi ich o czytanie prac prawników, którzy stosują te ramy.

Niektóre lekcje i wysiłki antyrasistowskie odzwierciedlają jednak fundamentalne wątki krytycznej teorii rasowej, szczególnie, że rasizm w Stanach Zjednoczonych ma charakter systemowy. Co najmniej pięć stanowych legislatur kierowanych przez republikanów uchwaliło zakaz krytycznej teorii rasowej lub powiązanych tematów w ostatnich miesiącach, a konserwatyści w około dziewięciu innych stanach nalegają na podobne środki. Niektórzy nauczyciele stwierdzili, że obawiają się, że ustawodawstwo będzie miało zniechęcający wpływ na ożywione rozmowy, a nawet może narazić ich pracę na ryzyko, w czasie, gdy naród jest uwikłany w rozrachunek z relacjami rasowymi.

Czym jest krytyczna teoria rasy? Krytyczna teoria rasy jest akademicką ramą skoncentrowaną na idei, że rasizm jest systemowy, a nie tylko demonstrowany przez pojedyncze osoby z uprzedzeniami. Teoria głosi, że nierówność rasowa jest wpleciona w systemy prawne i negatywnie wpływa na osoby kolorowe w ich szkołach, gabinetach lekarskich, sądownictwie karnym i niezliczonych innych dziedzinach życia. Pisma, które połączyły się w krytyczną teorię rasy, pochodzą z lat 70., kiedy zmarły profesor Harvard Law School Derrick Bell wyraził frustrację z powodu tego, co uważał za ograniczenia ruchu praw obywatelskich. On i inni prawnicy — w tym między innymi Kimberlé Crenshaw, Richard Delgado i Mari Matsuda — twierdzili, że prawa obywatelskie i zwycięstwa sądowe w rzeczywistości nie zdołały wykorzenić niesprawiedliwości rasowej.

Khiara Bridges, autor „Critical Race Theory: A Primer”, powiedział, że tradycyjny dyskurs praw obywatelskich utrzymuje, że rasizm skończy się, gdy ludzie przestaną myśleć o rasie. Oddzielni uczeni, powiedziała, odrzucili ten wniosek i wierzyli, że świadomość rasowa jest niezbędna do przezwyciężenia stratyfikacji rasowej. Krytyczna teoria rasy pojawiła się jako zorganizowana dziedzina w 1989 r., kiedy naukowcy zebrali się na pierwszych warsztatach na temat krytycznej teorii rasy.

Ten sposób myślenia „zmusza nas do krytycznego skonfrontowania się z najbardziej wybuchową kwestią w amerykańskiej cywilizacji: historyczną centralnością i współudziałem prawa w utrzymaniu białej supremacji”, niektórzy z uczonych założycieli napisali w 1995 roku w „Critical Race Theory: The Key Writings that Formed”. Chociaż krytyczna teoria rasy nie ma zestawu doktryn, jej uczeni twierdzą, że mają na celu obalenie tego, co charakteryzują jako więź między prawem a władzą rasową. Krytyczna teoria rasy utrzymuje, że rasa jest konstrukcją społeczną podtrzymywaną przez systemy prawne, a rasizm jest banalny i powszechny. W tych ramach zabójstwo George'a Floyda i wyższa śmiertelność czarnoskórych Amerykanów z powodu Covid-19 nie są aberracjami, powiedział Bridges.

„Krytyczna teoria rasy jest wysiłkiem, aby naprawdę wyjść poza koncentrowanie się na znajdowaniu błędów poprzez kwestionowanie rasistowskich motywów, rasistowskich uprzedzeń, rasistowskich uprzedzeń, rasistowskiej niechęci i nienawiści do jednostek oraz przyglądanie się sposobom, w jakie nierówność rasowa jest osadzona w strukturach w sposób czego bardzo często nie zdajemy sobie z tego sprawy” – powiedział Kendall Thomas, współredaktor „Critical Race Theory: The Key Writings That Formed the Movement”.

Jakie są podstawy krytycznej teorii rasy? Krytycy tych ram intelektualnych często twierdzą, że badanie roli rasy w systemach i strukturach Stanów Zjednoczonych prowadzi do podziałów, a nawet jest rasistowskie. Przeciwnicy argumentują również, że krytyczna teoria rasy jest marksistowskimi ramami, które sugerują, że naród jest z natury zły i że Biali ludzie powinni czuć się winni za swój kolor skóry. 14 maja kilku republikańskich członków Kongresu przedstawiło projekt ustawy zakazującej nauczania krytycznej teorii rasowej w instytucjach federalnych oraz rezolucję podkreślającą „niebezpieczeństwa” nauczania tej teorii w szkołach. W oświadczeniach towarzyszących ogłoszeniu przedstawiciele stwierdzili, że krytyczna teoria rasowa promuje dyskryminację i podział stokesów.

„Dorastałem uczęszczając do segregowanych szkół na południu Jim Crow w czasach, gdy ludzie byli traktowani inaczej w zależności od koloru skóry” – napisał reprezentant Burgess Owens (R-Utah). „Krytyczna teoria rasy zachowuje ten sposób myślenia i podważa prawa obywatelskie, konstytucyjnie gwarantowaną równą ochronę przed prawem i ogólnie instytucjami amerykańskimi”. Projekt PAC z 1776 r., nowy komitet ds. działań politycznych powołany w celu poparcia kandydatów do rad szkolnych, którzy sprzeciwiają się krytycznej teorii rasowej, twierdzi, że zwolennicy tych ram próbują przerobić Stany Zjednoczone, by odrzuciły kapitalizm i zasady założycielskie narodu. PAC twierdzi, że krytyczna teoria rasowa jest „wroga białym ludziom”. Krytyczny zakaz teorii rasy skłania uczelnię w Oklahomie do odwołania zajęć, które uczyły „przywileju białych”

Chociaż krytyczna teoria rasy nie jest typowo marksistowska, istnieje luźny związek. Według „Critical Race Theory: The Key Writings That Formed the Movement” badacze „krytycznych studiów prawnych”, prekursora krytycznej teorii rasy, obejmowały neomarksistów „i inne odmiany opozycjonistów w szkołach prawniczych”. Zdaniem Bridges, krytyczni teoretycy rasy odeszli od krytycznych naukowców zajmujących się naukami prawnymi, aby skupić się na badaniu rasy.

Niektórzy krytyczni teoretycy rasy uważają również, że rasizm trwa, ponieważ jest opłacalny i dlatego walka z rasizmem musi oznaczać przeciwstawianie się kapitalizmowi, powiedział Bridges – ale ta opinia jest daleka od powszechnej w tej dziedzinie. Krytyczni teoretycy rasy nie zgadzają się co do tego, czy Stany Zjednoczone mogą przezwyciężyć rasizm. Podczas gdy niektórzy uważają, że dyskryminacja rasowa zawsze będzie istniała, Bridges powiedział, że inni są bardziej optymistyczni. Thomas powiedział, że w swoim rozumieniu krytyczna teoria rasy utrzymuje, że rasizm „nie musi określać naszej przyszłości, jeśli mamy wolę i odwagę, by się z tym liczyć”.

Zamiast zachęcać białych ludzi do poczucia winy, Thomas powiedział, że krytyczni teoretycy rasy dążą do odwrócenia uwagi od złych działań poszczególnych ludzi i na to, jak systemy podtrzymują różnice rasowe.

Co mają na myśli konserwatyści, używając terminu „krytyczna teoria rasy”? Chociaż wyrażenie „krytyczna teoria rasy” odnosi się do obszaru badań akademickich, jego powszechne użycie odbiega od jego dokładnego znaczenia. Konserwatywni aktywiści i politycy używają teraz tego terminu jako ogólnego wyrażenia dla niemal każdego badania systemowego rasizmu w teraźniejszości. Krytyczna teoria rasowa jest często przedstawiana jako podstawa polityki świadomości rasowej, szkoleń w zakresie różnorodności i edukacji na temat rasizmu, niezależnie od tego, jak bardzo koncepcja akademicka faktycznie wpływa na te wysiłki. Podczas publicznej prezentacji w tym miesiącu członek rady szkoły stanowej Utah przedstawił długą listę słów, które według niej były eufemizmami krytycznej teorii rasy, w tym „sprawiedliwość społeczna”, „wrażliwość kulturowa” i „krytyczna autorefleksja”. Heritage Foundation, prawicowy think tank, przypisał ostatnio krytyczną teorię rasową szereg wydarzeń: zniszczenie własności i przemoc podczas protestów Black Lives Matter w 2020 roku, próby zwolnienia profesora Uniwersytetu Yale pośród kontrowersji związanych z kostiumami na Halloween, dwóch białych aktorki, które stwierdziły, że nie zagrają postaci mieszanych ras, oraz strzelanina szkolna w Parkland na Florydzie, w której zginęło 17 osób. Argumentowali, że krytyczna teoria rasy czyni rasę głównym obiektywem, przez który ludzie postrzegają świat i na nowo wyobrażają sobie Stany Zjednoczone jako podzielone. przez frakcje, które są przeciwko sobie.

Christopher Rufo, wybitny przeciwnik krytycznej teorii rasowej, przyznał w marcu, że celowo używa tego terminu do opisania szeregu tematów związanych z rasą i wywołania negatywnego skojarzenia. „Udało nam się zamrozić ich markę – „krytyczną teorię rasy” – do publicznej dyskusji i stale podbijamy negatywne postrzeganie – napisał Rufo , starszy pracownik Manhattan Institute, konserwatywnego think tanku. „W końcu zmienimy to w toksyczność, ponieważ wszystkie różne kulturowe szaleństwa umieściliśmy w tej kategorii marki. Celem jest, aby opinia publiczna przeczytała coś szalonego w gazecie i natychmiast pomyślała o „krytycznej teorii ras”. Co ma wspólnego krytyczna teoria rasy ze szkołami? Od czasu zabójstwa George'a Floyda przez funkcjonariusza policji w zeszłym roku szkoły w całym kraju przekształciły swoje programy nauczania, aby zaradzić systemowemu rasizmowi i starać się, aby klasy były bardziej sprawiedliwe. Między innymi okręgi wprowadzają szkolenia przeciwko uprzedzeniom dla nauczycieli i wymagają, aby lekcje historii uwzględniały doświadczenia grup zmarginalizowanych.

W miarę jak szkoły rozszerzają działania na rzecz równości rasowej, konserwatyści widzą nowe zagrożenie w krytycznej teorii rasowej Konserwatywni politycy częściej odrzucali te próby mówienia o rasie . Krytycy twierdzą, że nauczyciele próbują „przepisać historię na nowo” i nie powinni brać pod uwagę rasy podczas interakcji z uczniami. Zwolennicy sprzeciwiają się, że dyskutowanie o rasie tworzy bardziej integracyjne szkoły i pomaga uczniom pokonywać bariery systemowe ograniczające ich osiągnięcia. Krytyczni teoretycy rasy akademickiej niekoniecznie zgadzają się co do tego, czy szkoły promują krytyczną teorię rasy. Bridges powiedziała, że nie określiłaby zwiększonego nacisku na różnorodność i wielokulturowość jako krytycznej teorii rasy, podczas gdy Thomas powiedziała, że krytyczna teoria rasy „jest definiowana przez ten bardziej ekspansywny pogląd na historię nauczany obecnie w klasach”.

Jaki jest status wysiłków zmierzających do zakazania krytycznej teorii rasy? We wrześniu prezydent Donald Trump polecił agencjom federalnym zaprzestanie wszelkich szkoleń związanych z krytyczną teorią rasową, przywilejami białych lub innymi formami tego, co nazwał „propagandą”. Sędzia federalny zablokował później dyrektywę z powodu Pierwszej Poprawki, a prezydent Biden uchylił zakaz po objęciu urzędu.

Antykrytyczny ruch teorii rasy koncentruje się teraz na salach lekcyjnych, a republikanie z Senatu krytykowali w kwietniu administrację Bidena za forsowanie federalnego finansowania programów historii Stanów Zjednoczonych, które „odzwierciedlają różnorodność” wszystkich uczniów. Większość wysiłków zmierzających do zaprzestania nauczania systemowego rasizmu została podjęta w legislatywach stanowych, z których co najmniej kilkanaście podjęło tę kwestię w ostatnich miesiącach. Organy ustawodawcze kierowane przez republikanów w Arkansas , Idaho , Tennessee , Teksasie i Oklahomie wprowadziły zakazy, a niektóre ograniczały nauczanie krytycznej teorii rasowej w publicznych uczelniach, oprócz klas niższego szczebla. Nauczycielka z Oklahoma City Community College powiedziała w tym tygodniu, że zajęcia z teorii rasy, które prowadziła przez sześć lat, zostały odwołane z powodu nowego prawa stanowego. Rzecznik uczelni potwierdził, że zajęcia zostały wstrzymane, podczas gdy administratorzy oceniają konsekwencje przepisów. Republikańscy prawodawcy, gubernatorzy, prokuratorzy i kandydaci polityczni również naciskają na tę kwestię w wielu innych stanach, od Utah po New Hampshire . Podczas gdy niektóre ustawy nazywają krytyczną teorię rasową, inne odnoszą się do „pojęć dzielących” lub winy związanej z rasą .

„Pozwól mi jasno powiedzieć, że w naszych salach lekcyjnych nie ma miejsca na takie rzeczy, jak krytyczna teoria ras”, powiedział gubernator Florydy Ron DeSantis (R) w marcu na konferencji prasowej. „Uczenie dzieci nienawidzenia swojego kraju i wzajemnej nienawiści nie jest warte jednego czerwonego centa z pieniędzy podatników”. W stanie Utah demokratyczni członkowie Izby Reprezentantów zeszli z sali, by zaprotestować przeciwko rezolucji zalecającej przegląd programów szkolnych w stanie, które dotyczą wpływu rasizmu na amerykańską politykę, kulturę i prawo. „To o co chodzi, to próba lub pierwszy krok w zapewnieniu, że moja historia i historia wielu kolorowych nie są nauczane w naszym systemie szkolnym w stanie Utah” – reprezentantka Sandra Hollins, jedyna czarna członkini legislatury stanu Utah. , powiedział wówczas Associated Press .

Amerykańska Unia Swobód Obywatelskich scharakteryzowała zakazy jako próbę uciszenia nauczycieli i uczniów oraz narzucenia wersji amerykańskiej historii „która wymazuje dziedzictwo dyskryminacji i przeżytych doświadczeń Czarnych i Brązowych”. „Nasz kraj musi uznać swoją historię systemowego rasizmu i liczyć się z obecnymi skutkami dyskryminacji rasowej – obejmuje to możliwość nauczania i rozmawiania o tych pojęciach w naszych szkołach” – napisał ACLU . Te próby ograniczenia nauczania krytycznej teorii rasy i szerszych lekcji na temat rasizmu prawdopodobnie napotkają wyzwania prawne skoncentrowane na konstytucyjnym prawie do wolności słowa i nie jest jasne, jak będą orzekać sądy.

THE FIRST AMENDMENT ENCYCLOPEDIA

Critical Race Theory - Chris Demaske artykuł z 2009 roku.

Krytyczna teoria rasy (CRT) to ruch, który kwestionuje zdolność konwencjonalnych strategii prawnych do zapewniania sprawiedliwości społecznej i ekonomicznej, a w szczególności wzywa do podejścia prawnego, które uwzględnia rasę jako ogniwo amerykańskiego życia. Ruch popiera wiele z tych samych obaw, co ruch praw obywatelskich, ale umieszcza te obawy w szerszym kontekście gospodarczym i historycznym. CRT ma swoje podstawy w pismach filozoficznych Derricka Bella z lat 70. i wczesnych 80. XX wieku. Narodziło się z uświadomienia sobie przez prawników, prawników i aktywistów, że wiele postępów ery praw obywatelskich zostało zatrzymanych, a w pewnych okolicznościach zostało odwróconych. Wcześnie uczeni prawni, w tym Bell, Alan Freemen i Richard Delgado, zaczęli opracowywać alternatywne teorie prawne i ramy zwalczania nierówności rasowych. Ich podejścia łączyły różne inne stanowiska teoretyczne, w tym krytyczne studia prawne, teorię krytyczną, teorię feministyczną, postmodernizm i studia kulturowe. Niektóre z podstawowych zasad CRT opierają się na przekonaniu, że rasizm jest fundamentalną częścią amerykańskiego społeczeństwa, a nie tylko aberracją, którą można łatwo naprawić przez prawo; że każda dana kultura buduje własną rzeczywistość społeczną we własnym interesie, a w Stanach Zjednoczonych oznacza to, że interesy mniejszości są podporządkowane interesowi własnemu systemu; i że obecny system, zbudowany przez i dla białych elit, będzie tolerował i wspierał postęp rasowy dla mniejszości tylko wtedy, gdy promuje to interes własny większości. W 1989 r. CRT stał się zjednoczonym ruchem na pierwszych corocznych warsztatach dotyczących teorii ras krytycznych. Dzisiaj CRT rozszerzyło się poza swoje podstawy studiów prawniczych w dziedzinie edukacji, nauk politycznych, amerykanistyki i studiów etnicznych. Wyprodukowała również kilka odgałęzień, w tym krytyczne studia nad białymi, krytyczne studia nad rasą latynoską, krytyczne studia nad rasą azjatyckich Amerykanów, krytyczne studia nad rasą Indian amerykańskich i krytyczne studia queer. Badacze CRT skrytykowali wiele założeń, które ich zdaniem stanowią ideologię Pierwszej Poprawki. Na przykład, zamiast przyczynić się do zdrowej i solidnej debaty, pierwsza poprawka w rzeczywistości służy zachowaniu nierówności status quo; nie może istnieć coś takiego jak obiektywna lub neutralna pod względem treści wykładnia prawa w ogólności lub Pierwszej Poprawki w szczególności; niektóre wypowiedzi powinny być postrzegane w kategoriach szkód, jakie wyrządza, a nie cała mowa powinna być oceniana na podstawie tego, że jest mową; i nie ma „równości” w „wolności” słowa.

Jeśli chodzi o Pierwszą Poprawkę, głównym polem bitwy dla CRT była regulacja mowy nienawiści . Nie istnieje żadna prawna definicja mowy nienawiści, ale ogólnie odnosi się ona do obraźliwego języka, który atakuje osobę lub osoby ze względu na ich rasę, kolor skóry, religię, grupę etniczną, płeć lub orientację seksualną.

Mowa nienawiści jest obecnie nadal chroniona przez Pierwszą Poprawkę. Naukowcy z CRT skrytykowali tę ochronę i kierującą nią ideologię. Na początku badacze ci koncentrowali się przede wszystkim na kwestii kodeksów mowy nienawiści na kampusach uniwersyteckich, a później przeszli do przeglądu przepisów i opinii sądowych dotyczących szerszej społecznej regulacji mowy nienawiści.

Ogólnie rzecz biorąc, uczeni ci twierdzą, że ochrona mowy skierowanej do już uciskanych grup nie ma żadnej wartości społecznej. Kwestionują także logikę używania Pierwszej Poprawki do ochrony mowy, która nie tylko nie ma wartości społecznej, ale także jest społecznie i psychologicznie szkodliwa dla grup mniejszościowych. Po orzeczeniu Sądu Najwyższego w sprawie RAV przeciwko St. Paul (1992), które pozornie zamknęło drzwi do regulacji mowy nienawiści, Delgado kontynuował obszerne publikacje na temat legalności i konieczności regulacji mowy nienawiści. Opierając się w dużej mierze na społecznych danych naukowych, Delgado nakreślił szkody wyrządzone przez rasistowskie wypowiedzi i opracował akcję deliktową za zniewagi na tle rasowym, które jego zdaniem mogłyby przejść kontrolę Pierwszej Poprawki. Mari Matsuda i Charles Lawrence to jeszcze dwaj pierwsi zwolennicy CRT regulacji mowy nienawiści. Matsuda zasugerował stworzenie doktryny prawnej ograniczającej mowę nienawiści w przypadkach, gdy przesłanie dotyczy niższości rasowej, jest skierowane przeciwko historycznie uciskanej grupie, a przesłanie jest prześladowcze, nienawistne i poniżające. Lawrence twierdzi, że mowa nienawiści jest pogwałceniem czternastej poprawki. Naciskał na ustanowienie przepisów dotyczących mowy nienawiści, które jeszcze bardziej wzmocnią rolę Pierwszej Poprawki w społeczeństwie, przy jednoczesnym przestrzeganiu zasad Czternastej Poprawki.

The Texas Tribune

Czym jest krytyczna teoria rasy? Wyjaśnienie dyscypliny, którą gubernator Teksasu chce „znieść” - Izabelle Zou

Gubernator Greg Abbott podpisał w zeszłym tygodniu ustawę, która ogranicza nauczanie w szkołach w Teksasie bieżących wydarzeń i historii rasizmu w Ameryce. Jest powszechnie określany jako ustawa o „krytycznej teorii rasy”, chociaż termin „krytyczna teoria rasy” nigdy się w nim nie pojawia. Ale podpisując ustawę, Abbott powiedział, że „trzeba zrobić więcej”, aby „znieść krytyczną teorię rasową w Teksasie” i ogłosił , że poprosi ustawodawcę o zajęcie się tą kwestią podczas specjalnej sesji tego lata. Tymczasem debata objęła cały kraj. W zeszłym roku konserwatywny aktywista Christopher Rufo zaczął publicznie używać terminu „krytyczna teoria rasy”, aby potępić antyrasistowskie wysiłki edukacyjne. Od tego czasu konserwatywni prawodawcy, komentatorzy i rodzice podnieśli alarm, że krytyczna teoria rasowa jest wykorzystywana do uczenia dzieci, że są rasistami, a Stany Zjednoczone są rasistowskim krajem o nieodwracalnych korzeniach. Amerykański senator Ted Cruz i inni nazwali samą teorię rasistowską za skoncentrowanie historii narodu na konflikcie rasowym. Ponadto konserwatywny komentator Gerard Baker twierdził, że krytyczna teoria rasy zakazuje krytycznego myślenia na rzecz tego, co przypomina nauczanie religii. Ci, którzy studiują tę dyscyplinę, twierdzą, że ataki nie mają nic wspólnego z krytyczną teorią rasy, ale są skierowane przeciwko naukom, które podważają i komplikują dominujące narracje dotyczące historii i tożsamości kraju. Mówią, że sama krytyczna teoria rasy w rzeczywistości odsuwa nacisk od oskarżania jednostek – w historii lub w klasie – o rasizm, co zwykle dominuje w liberalnych dyskusjach na temat rasizmu. Zamiast tego oferuje narzędzia do zmiany polityki publicznej w celu stworzenia sprawiedliwości i wolności dla wszystkich. Czym więc jest krytyczna teoria rasy i dlaczego jest istotna dla Teksańczyków? I dlaczego podejmowane są wysiłki przeciwko temu w Teksasie — i w całym kraju? Czym jest krytyczna teoria rasy? Krytyczna teoria rasy to dyscyplina, narzędzie analityczne i podejście, które pojawiło się w latach 70. i 80. XX wieku. Naukowcy zajęli się sposobem, w jaki nierówność rasowa utrzymywała się nawet po „przegłosowaniu całego zestawu przełomowych praw obywatelskich i przepisów antydyskryminacyjnych” podczas ruchu na rzecz praw obywatelskich, powiedział Daniel Ho Sang, profesor pochodzenia etnicznego, rasy i migracji oraz amerykanistyki na Uniwersytecie Yale . „Ci uczeni i pisarze pytają: 'dlaczego nierówność rasowa trwa i utrzymuje się nawet dekady po uchwaleniu tych praw?'” – powiedział Ho Sang. „Dlaczego rasizm wciąż trwa? A jak przyczyniamy się do jego zniesienia?” Ho Sang opisał krytyczną teorię rasy nie jako „treść” lub „zestaw przekonań”, ale raczej podejście, które „zachęca nas do pominięcia powierzchownych wyjaśnień dotyczących równości i cierpienia oraz do proszenia o nowe rodzaje wyjaśnień”. We wstępie do Critical Race Theory: The Key Writings That Formed the Movement, przełomowego zbioru fundamentalnych esejów ruchu, zredagowanego przez głównych założycieli i uczonych, takich jak Kimberlé Crenshaw i Neil Gotanda, redaktorzy piszą, że krytyczna teoria rasy dotyczy transformacji społecznej. struktury tworzące wolność dla wszystkich i opiera się na „etycznym zaangażowaniu w wyzwolenie człowieka”. Kluczowe idee Formacja rasowa : Jedną z kluczowych koncepcji w krytycznej teorii rasy jest formacja rasowa. Opracowana przez socjologów Michaela Omi i Howarda Winanta teoria odrzuca pogląd, że rasa — czarna, biała, azjatycka — jest kategorią stałą, która zawsze oznaczała to samo. Zamiast tego śledzi sposób, w jaki rasa była definiowana, rozumiana i konstruowana na różne sposoby na przestrzeni dziejów. Omi i Winant definiują rasę jako „niestabilny i „zdecentrowany” kompleks znaczeń społecznych stale przekształcany przez walkę polityczną”. Na przykład piszą, że w Stanach Zjednoczonych rasowa kategoria „Czarnych” została stworzona, gdy ustanowiono i ewoluowało niewolnictwo. Afrykanie, których specyficzną tożsamością było Ibo, Joruba lub Fulani w Afryce, zostali zaklasyfikowani do kategorii „czarni”, ponieważ byli zniewoleni w Ameryce. Częścią znaczenia bycia „czarnym” w Ameryce było bycie mniej niż człowiekiem, a zatem zniewolenie. James Baldwin napisał w „O byciu białym i innych kłamstwach”, że Europejczycy, którzy przenieśli się do Ameryki, stali się „biali” poprzez proces „negowania obecności Czarnych i usprawiedliwiania ujarzmienia Czarnych”. Omi i Winant opisują formację rasową jako „proces, w którym siły społeczne, ekonomiczne i polityczne określają treść i znaczenie kategorii rasowych, i przez który są one z kolei kształtowane przez znaczenia rasowe” — proces, który trwał przez całą historię. Monica Martinez, profesor historii na Uniwersytecie Teksańskim w Austin, specjalizująca się w historii latynoskiej, opisała, w jaki sposób formacja rasowa odegrała się w Teksasie w rasistacji Meksykanów i historii antymeksykańskiej przemocy. „Zanim ten region stał się Teksasem, trwały debaty na temat charakteru Meksykanów jako grupy ludzi” – powiedziała. Postacie takie jak Stephen F. Austin i John Calhoun nazywają ich „zdradzieckimi ludźmi, złodziejami i mordercami”. Wyjaśniła, że w latach 1910-1920 setki etnicznych Meksykanów padły ofiarą linczu, a także przemocy ze strony policji i Texas Rangers. Wielu z nich było obywatelami amerykańskimi, wśród nich byli organizatorzy pracy i dziennikarze, którzy pisali o rasie i niesprawiedliwości. Była to próba „odsunięcia Meksykanów od wpływów gospodarczych, politycznych lub kulturowych” – powiedziała. „Ucisk został wprowadzony przez przemoc i został usankcjonowany przez gubernatorów, ustawodawców Teksasu i lokalne sądy” – powiedziała. Ucisk został pogłębiony przez przepisy segregacyjne „Juan Crow”, które segregowały rasowo społeczności, spychały meksykańskie amerykańskie dzieci do słabo rozwiniętych szkół i zastraszały Meksykanów przed głosowaniem. Ten system praw i polityk wywarł trwały wpływ na meksykańskich Amerykanów i na sposób, w jaki są dziś postrzegani. Retoryka również odegrała rolę w formacji rasowej, nieustannie ładując termin „meksykański” rasowym znaczeniem. „100 lat temu ludzie mówili o Meksykanach jako bandytach, złodziejach i zagrożeniu” – powiedziała. „Dzisiaj mówią o nich jako o potencjalnych członkach kartelu i członkach gangów”. Język ten przyczynia się dziś do profilowania rasowego i przemocy. „W społecznościach w południowym Teksasie każdy, kto wygląda na „Meksykańczyka” lub „imigranta”, może być celem nie tylko policji, ale także [ogólnej] wrogości – powiedziała. Rasizm ma charakter strukturalny: w głównym nurcie rozumie się, że rasizm jest indywidualnym uprzedzeniem i wyborem. Domyślnie jest wolny od uprzedzeń i rasizmu, więc rasizm jest wyjątkiem od normy. Można temu zaradzić za pomocą środków indywidualnych, takich jak poniżanie i karanie osoby, która naruszyła oraz egzekwowanie kodeksów moralnych na poziomie indywidualnym. Z drugiej strony, krytyczna teoria rasy mówi, że rasizm jest nieodłącznym elementem naszych instytucji i struktur rządzenia. Jest zwyczajny i jest wypiekany we wszystkich naszych świadomościach w złożony sposób poprzez naszą edukację, rząd, media i nasz udział w systemach. Rasizmowi należy zająć się nie tylko poprzez karanie jednostek, ale także poprzez zmianę struktur i polityki. . Ho Sang, profesor Yale, wyjaśnił, że krytyczna teoria rasy nie skupia się na „typowych postaciach rasisty”, takich jak Bull Connor, który nakazał policji użycie węży strażackich przeciwko protestującym o prawa obywatelskie w Birmingham w stanie Alabama. Ho Sang powiedział, że skupianie się na potępianiu jednostek „nie jest dobrym wykorzystaniem naszej energii”. Zamiast tego, powiedział, pytanie brzmi: „Nawet w miejscach, w których uchwalono prawa obywatelskie i przepisy antydyskryminacyjne, dlaczego te formy nierówności utrzymują się?” „Więc [krytyczna teoria rasy] faktycznie mówi: nie, nie powinniśmy być zajęci próbą rozeznania„ kto jest tutaj rasistą ”, ponieważ to odciąga uwagę od struktur” – powiedział. Jednym z przykładów jest segregacja mieszkaniowa – jak „wiele, wiele złożonych warstw” „polityk dotyczących zagospodarowania przestrzennego, udzielania pożyczek i redliningu, wokół prywatnych pośredników w handlu nieruchomościami i deweloperów” odtworzyło nierówny dostęp do mieszkań, co z kolei pogłębia luki w bogactwie i stabilności pokoleń , powiedział Ho Sang. W swoim artykule dla Austin American-Statesman Dan Zehr śledzi, jak ten proces przebiegał w Austin, które ma jeden z najwyższych poziomów segregacji dochodów w kraju. W 1928 r. plany miasta utworzyły „czarną dzielnicę” na wschód od autostrady międzystanowej 35 i odmówiły Murzynom usług publicznych poza nią, popychając czarnych mieszkańców do wschodniej części miasta. Kiedy rząd zaczął oferować pożyczki, aby promować posiadanie domów i pomagać obywatelom odbudować bogactwo w ramach Nowego Ładu po Wielkim Kryzysie, dzielnice dla ludzi kolorowych zostały wykluczone poprzez praktykę zwaną „redlining”. Zehr pisze, że „czarna dzielnica” Austin była największą czerwoną strefą w mieście. „Ponieważ większość Amerykanów zyskała kapitał w nowych domach lub podniosła wartość swoich istniejących domów, czarna populacja dostrzegła klin rasowy wbity głębiej między anglosaską zamożność a afroamerykańską biedę” – wyjaśnia. Wszystkie te procesy mają charakter systemowy. „Nie można tego wyjaśnić za pomocą uprzedzeń i uprzedzeń jednej osoby”. powiedział Ho Sang. Czy krytycznej teorii rasy uczy się w klasach K-12? Eksperci i nauczyciele mówią to wprost. „Nikt w K-12 nie uczy krytycznej teorii rasy” – powiedział Andrew Robinson, amerykański nauczyciel historii w 8. klasie w Uplift Luna Preparatory w Dallas. „Gdybym próbował wejść i uczyć krytycznej teorii rasowej, moje dzieci miałyby po prostu puste spojrzenie na twarz”. „Krytycznej teorii rasowej nie uczy się w szkołach” – powiedział Martinez. Keffrelyn Brown, profesor kulturoznawstwa w edukacji na UT-Austin i nauczyciel-pedagog, zgodził się z tym. „Zdecydowana większość nauczycieli w szkołach podstawowych i średnich nie zna krytycznej teorii rasowej” – powiedziała. „Nie przychodzą do klasy i nie mówią:„ Będę uczyć krytycznej teorii rasy ”. Ho Sang wskazał, że na początek krytyczna teoria rasy nie jest „zbiorem treści, których można nauczać”. Biorąc to pod uwagę, wezwania Abbotta do „zniesienia krytycznej teorii rasowej w Teksasie” nie mają sensu, twierdzą ci, którzy ją badają. „Nie sądzę, że można „obalić” teorię – powiedział Brown. W jaki sposób nowe prawo Teksasu i debata wokół niego omawiają krytyczną teorię rasy? Chociaż od miesięcy wzbudzała gniew krajowych republikanów w Fox News i innych miejscach, wiosną tego roku krytyczna teoria rasowa znalazła się w centrum uwagi politycznej w Teksasie z powodu postępu HB 3979. Prawodawcy twierdzili , że zwalcza ona tę teorię. Sformułowanie ustawy jest niejasne – na przykład zakazuje dyskusji o bieżących wydarzeniach, chyba że nauczyciel „stara się badać te tematy z różnych i rywalizujących perspektyw bez odnoszenia się do jednej perspektywy”, a nauczyciele nie mogą tego nauczać „w odniesieniu do ich związku z amerykańskimi wartościami niewolnictwo i rasizm są czymkolwiek innym niż odchyleniami, zdradami lub niemożnością sprostania autentycznym zasadom założycielskim Stanów Zjednoczonych, które obejmują wolność i równość”. We wczesnym oświadczeniu popierającym ustawę, gubernator porucznik Dan Patrick powiedział, że krytyczna teoria rasy jest „filozofią obudzonych”, która „utrzymuje, że jedna rasa lub płeć jest z natury lepsza od innej rasy lub płci lub że jakakolwiek jednostka, ze względu na swoją rasę lub płeć, jest z natury rasistowska, seksistowska lub opresyjna”. Wyrażenie „krytyczna teoria rasy” nie pojawia się jednak w ustawie ani razu. Brown opisał sposób, w jaki termin „krytyczna teoria rasy” został zmobilizowany jako etykieta, która nie ma nic wspólnego z samą krytyczną teorią rasy. „Stało się to frazesem uniwersalnym dla wszelkiego rodzaju perspektywy, wszelkiego rodzaju ram lub wszelkiego rodzaju wiedzy, która pokazuje korzenie rasizmu i jak głęboko są one osadzone w naszym społeczeństwie” – powiedziała. Eksperci wskazali na kilka kluczowych błędnych charakterystyk krytycznej teorii rasy. Dyskurs polityczny twierdził, że krytyczna teoria rasy niesprawiedliwie przypisuje winę i winę jednostkom w oparciu o ich rasę. W jednej sekcji, która wymienia pojęcia, których nauczyciele nie mogą nauczać, ustawa zakazuje nauczania, że „jednostka powinna odczuwać dyskomfort, poczucie winy, udrękę lub jakąkolwiek inną formę cierpienia psychicznego z powodu rasy lub płci danej osoby”. „[Krytyczna teoria rasy] nie ma nic wspólnego z sentymentem, poczuciem winy ani wstydem” – powiedział Ho Sang. „W rzeczywistości jedną z jej przesłanek jest to, że nie są to tak naprawdę przydatne miejsca do zbadania. Wyciąga nas z rasizmu jako kwestii psychologicznej i emocjonalnej i skupia się znacznie bardziej na strukturach, politykach, które ludzie tworzą, które rządzą naszym życiem”. Martinez powiedział, że niepokój wynika z „fałszywych twierdzeń, że kiedy uczysz historii niewolnictwa, rasy lub rasizmu, sprawiasz, że niektórzy biali studenci czują się winni lub wstydzą się, że są biali”. Skupienie się na bezpośrednim zaszczepianiu winy rasowej byłoby przyjęciem liberalnego, indywidualistycznego podejścia, które krytycznie krytykuje krytyczna teoria rasy. Ustawa zakazuje również nauczania, że „jedna rasa lub płeć jest z natury lepsza od innej rasy lub płci” lub że „jednostka ze względu na rasę lub płeć jest z natury rasistowska, seksistowska lub opresyjna, świadomie lub nieświadomie. ” Jeśli już, powiedział Martinez, obecny, długotrwały sposób nauczania historii Teksasu już uczy, że jedna rasa jest lepsza. „Spójrz, jak uczy historii rewolucji w Teksasie – że ludzie tacy jak Stephen F. Austin są rasowo lepsi od zdradzieckich Meksykanów, takich jak Santa Anna” – powiedziała. „Historia Teksasu jest nauczana w sposób, który celebruje ludzi, którzy walczyli o instytucję niewolnictwa, którzy publicznie głosili, że Meksykanie są gorszą rasą”. HoSang zgodził się. „Jest tak wiele dominującego programu nauczania, który robi dokładnie to, przeciwko czemu ustawa się sprzeciwia, jeśli chodzi o konstruowanie ideologii moralnej” – powiedział. „Można argumentować, że obecny program nauczania promuje nietolerancję i animozje wobec rdzennej ludności i że robi to samo z imigrantami”. Przyszły wpływ Brown, profesor kulturoznawstwa UT-Austin, opisał nowe prawo w Teksasie jako próbę „próby zatrzymania impetu w ciągu ostatniego półtora roku rodzin i społeczności, które twierdzą, że musimy wiedzieć więcej o rasizmie”. „Musimy zrozumieć [naszą historię rasizmu], abyśmy rzeczywiście mogli dotrzeć do miejsca, w którym działamy sprawiedliwie, sprawiedliwie i uczciwie” – powiedziała. Zamiast tego, powiedziała, ustawa może „wywoływać wystarczająco dużo zamieszania i możliwe obawy, że nauczyciele lub okręgi po prostu nie będą rozmawiać o kwestiach rasy lub rasizmu z obawy, że wywoła to jakiś konflikt”. Biuro prasowe Abbotta nie skomentowało tego, co dodatkowo chce, aby ustawodawca zrobił w sprawie „krytycznej teorii rasowej” podczas specjalnej sesji tego lata. Jednak wielu nauczycieli martwi się „mrożącym efektem”, jaki nowe prawo wywrze na ich próby dobrego nauczania historii – co obejmuje rozwijanie umiejętności krytycznego myślenia uczniów poprzez przedstawianie wielu perspektyw na wydarzenia historyczne i pokazywanie, jak przeszłość wpłynęła na teraźniejszość problemy dnia. „Próbują przez to powiedzieć, że działania z przeszłości nie wpływają na teraźniejszość” – powiedział Robinson, nauczyciel historii w ósmej klasie w Dallas. „Chcą, abyśmy zachowywali się jak niewolnicy, a Jim Crow nie ma teraz wpływu na problemy naszego społeczeństwa. A jeśli tak, to powinni odwołać moje zajęcia.