„Żeby zrozumieć istotę komunizmu należy prześledzić kierunek rozwoju tego ruchu oraz unaocznić kim byli jego inicjatorzy i jakie siły miały wpływ na ukształtowanie się tej ideologii. Niestety, każda poważna dyskusja na temat komunizmu i marksizmu łączy się z kwestią żydowską. Stajemy przed poważnym problemem jak ujawnić te fakty i nie zostać oskarżonym i potraktowanym jako antysemita.” – Frank L. Britton
Książka Brittona to najgłośniejsza książka w Polsce w 1996 roku. Ktoś zapyta dlaczego książka historyczna wzbudziła taką sensację. Odpowiedź jest prosta, Britton ściągnął zasłonę z komunizmu i w jasnym świetle pokazał, kto tak naprawdę stoi za komunizmem. Wyśmiewany od lat tzw. mit żydokomuny jest niezaprzeczalnym faktem. Książka napisana przez niego w 1952 roku do dzisiaj jest bestsellerem.
Britton zaczyna od postawienia pytania, czym właściwie jest judaizm? Jego zdaniem „judaizm to narodowość oparta na fundamentach rasy i religii”.
„Wszystko to łączy się z innym aspektem judaizmu, a mianowicie mitem o prześladowaniu. Od momentu pojawienia się w historii, Żydzi zawsze propagują ideę, że są zawsze uciskani i prześladowani. Mit o prześladowaniu był zawsze cementem i spoiwem judaizmu. Bez tego mitu, Żydzi przestali by istnieć, a ich rasowo religijna narodowość od dawna uległa by zagładzie. Żydzi nie zawsze się zgadzają między sobą, ale w obecności wroga (prawdziwego lub urojonego) ich myślenie staje się spójne.”
Specjalizacją Żydów jak podaje autor, od starożytności był handel, a właściwie handel niewolnikami. W średniowieczu handel europejski znalazł się w ich rękach. Następnie byli wypędzani po kolei z każdego kraju europejskiego. Britton stawia tezę, że wypędzenie Żydów z Europy Zachodniej przyczyniło się do powstania renesansu, gdyż handel wtedy przeszedł w ręce Włochów, co pozwoliło im się wzbogacić, dzięki czemu zaczął się proces rozwoju kultury i sztuki.
Cechą charakterystyczną osadnictwa żydowskiego były getta, który wyrosły z dzielnic żydowskich. Getta były pomysłem żydowskim, ponieważ pozwalały na oddzielenie od chrześcijan, budowę wspólnoty oraz zachowanie odrębnej kultury. W celu zarządzania wspólnotą getta, wytworzyły się kahały. Ustawodawstwo kahałów obejmowało każdy, nawet najmniejszy aspekt życia. Po wypędzeniu z Europy Zachodniej getta zostały przeniesione do Europy Wschodniej.
Britton właściwie jako pierwszy zwrócił uwagę, na to, że „nie należy mylić współczesnego Żyda ze swoją kulturą Jidisz i drapieżnymi tradycjami finansowymi, z biblijnymi Hebrajczykami, którzy byli ludem pasterskim”. Obecni pochodzący z Europy Wschodniej Żydzi, to potomkowie tureckich Chazarów, którzy w IX wieku nawrócili się na judaizm. Z kolei Żydzi sefardyjscy, to potomkowie Fenicjan, mówiących językiem zbliżonym do hebrajskiego i nawróconych na judaizm.
W Rosji, Żydzi znaleźli się po upadku Polski. Mimo różnego rodzaju szykan i represji, takich jak wyznaczenie strefy osiedlenia bardzo szybko opanowali rosyjski handel. Zaczęli również organizować lewicowe partie polityczne.
„Bliźniacze ruchy marksizmu i syjonizmu zaczęły wywierać wpływ i dominować nad masami rosyjskiego żydostwa. Jak na ironię losu zarówno syjonizm jak i marksizm były wytworem zdominowanym przez zachodnią myśl - niemieckich Żydów.”
W latach 1901 - 1906 , za zamachy na rosyjskich polityków odpowiadał Żyd Gerszuni i Jewno Azef syn żydowskiego krawca. Obydwaj z sekcji terroru w Partii Socjalistyczno – Rewolucyjnej.
Podczas rewolucji 1905 roku, kierownictwo komitetu wykonawczego Rewolucyjnej Rady Petersburga objął Żyd Parwus a przewodniczącym został inny Żyd, Lew Trocki. Mimo przeprowadzania reform przez premiera Stołypina, kierowane przez Żydów partie rewolucyjne były im przeciwne. „Rosyjskie żydostwo chciało rewolucji nie reform.” Stołypin został zamordowany we wrześniu 1911 roku w Kijowie, przez żydowskiego prawnika Mordechaja Bogrowa.
W wyniku pierwszej wojny światowej Rosja traciła 300 000 zabitych miesięcznie, zginęli wyszkoleni i wierni żołnierze, ale i także najlepsi oficerowie. W tym okresie Żydzi stanowili większość wykształconych ludzi w Rosji, a w wolnych zawodach na ośmiu ludzi aż siedmiu było Żydami.
W marcu 1917 roku wybuchła rewolucja. Motłoch mordował policjantów i wypuścił kryminalistów z więzień, car zrobił swój największy błąd i rozwiązał parlament. Do buntu przyłączył się garnizon piotrogrodzki. 16 marca car abdykował. Władzę przejęły dwa ośrodki, komitet dumy pod przywództwem księcia Lwowa znany jako Rząd Tymczasowy oraz Rada Piotrogrodzka, mająca główną władzę.
Partią, która już niedługo miała odgrywać decydującą rolę, była Rosyjska Socjal-Demokratyczna Partia Robotnicza. Wywodziła się ona z marksistowskiej grupy „Wyzwolenie Pracy”, założonej w Szwajcarii przez Rosjanina Plechanowa i Żydów W. Azasulicz, L. Deutcha, P. Axelroda i Lenina. W 1895 roku Lenin wraz z Żydem Juliuszem Martowem (Cederbaumem) wrócił do Rosji. W 1897 roku Lenin został zesłany na Syberię, gdzie zabrał „żydowską żonę Krupską i jej mówiącą jidysz matkę”.
W 1900 roku Lenin wyjechał do Szwajcarii gdzie zaczęli wydawać „Iskrę”. W jej redakcji było pięciu Żydów: Martow, Akselrod, Zasulich, Trocki i Lenin, Rosjanami byli Potresow i Plechanow. Dodatkowo artykuły pisali inni Żydzi: Parwus i Róża Luksemburg. Nikt z nich nigdy nie pracował ani dnia jako robotnik.
W 1903 rou w Brukseli odbył się Zjazd zjednoczeniowy. Na 60 delegatów, tylko 4 było kiedyś robotnikami, resztę w większości stanowili żydowscy intelektualiści. Podczas zjazdu doszło do rozłamu w redakcji Iskry, Lenin przez chwilę miał poparcie większości delegatów dlatego dla swojej frakcji przyjął nazwę bolszewików, grupa Martowa stała się mieńszewikami, poza tym był jeszcze żydowski Bund i Socjaldemokraci Róży Luksemburg.
Rewolucja lutowa została przywódców partii poza Rosją, Lenin i Martow byli w Szwajcarii, Trocki w Nowym Jorku. Niemcy jednak wkrótce przetransportowali Lenina, Martowa, Radka i 32 innych członków partii do Rosji.
Jednym z pierwszych zarządzeń Rządu Tymczasowego było „sprowadzenie do Rosji politycznych ofiar autokracji”. Z Syberii wróciło 80000 tysięcy ludzi a spoza Rosji kolejne 10000. Razem nagle pojawiło się 90000 ludzi o skrajnie lewicowych poglądach. „Do ich powrotu rewolucja była kierowana przez podrzędnych przywódców. Teraz powróciła elita.”
„Wkrótce te hordy powracających Żydów będą miały prawo życia i śmierci nad 150 milionami chrześcijan w Rosji. Wkrótce każda fabryka, biuro rządowe, każdy okręg szkolny, każda jednostka wojskowa będą funkcjonować pod wszystkowidzącym okiem żydowskiego komisarza. Wkrótce krew ludzka będzie płynąć strumieniami spod drzwi komunistycznych cel tortur i śmierci, gdzie dziesiątki tysięcy chrześcijan, kobiet i mężczyzn będzie mordowanych jak bydło w rzeźni. Wkrótce 5 milionów właścicieli ziemi będzie zagłodzonych na śmierć w ramach perfidnego żydowskiego planu. Wkrótce zrealizuje się plan wyniszczenia przywódców nie-Żydów z całej Rosji przez zamordowanie każdego chrześcijańskiego właściciela fabryki, prawnika, ministra, oficera i każdego kto może się stać przywódcą. Wkrótce Rosja będzie miała powolnych, chętnych do pracy, łatwych do kontrolowania i niezdolnych do protestu proletariuszy – bałwanów.”
17 lipca 1917 roku bolszewicy wywołali bunt przeciw Rządowi Tymczasowemu. Kiereński rozkazał wojsku strzelać do motłochu. Lenin i Zinowiew uciekli, Trocki, Kamieniew i Łunaczarski zostali aresztowani. 20 lipca Żyd Kiereński (Adler) został premierem rządu ocalenia rewolucji.
W sierpniu odbył się Zjazd Rosyjskiej Socjal – Demokratycznej Partii Robotniczej. Bolszewicy opanowali całą partię, wybrano 26 osobowy Komitet Centralny. Przywódcami partii zostało pięciu Żydów: Kamieniew, Zinowiew, Trocki, Swierdłow i Lenin, jedynym nie-Żydem był Łunaczarski.
24 września Trocki został przewodniczącym Rady Piotrogodzkiej, a 26 przewodniczącym Wojskowego Komitetu Rewolucyjnego.
7 listopada dzięki wojskom podporządkowanym Trockiemu bolszewicy zajęli Piotrogród dokonując tzw. rewolucji październikowej.
Wybrano Centralny Komitet Wykonawczy. Pierwszym sowieckim prezydentem, czyli przewodniczącym został Żyd Kamieniew, Żyd Lenin został premierem a kolejny Żyd Trocki komisarzem ds. zagranicznych. 21 listopada Kamieniewa zastąpił kolejny szybko pnący się w bolszewickich strukturach Żyd, Swierdłow.
25 listopada odbyły się wybory powszechne. Bolszewicy póki co nie reagowali. Gdy jednak Rząd Tymczasowy powołał komisję, która miała zwołać Zgromadzenie, bolszewicy ją aresztowali i zastąpili przez Komisję ds. Zgromadzenia Wyborczego pod przewodnictwem Żyda Urickiego. Gdy zwołano Zgromadzenie 19 stycznia 1918 roku, Żyd Swierdłow, nie będąc delegatem objął kontrolę nad obradami. Po 13 godzinach pierwsze w dziejach Zgromadzenie Ustawodawcze zostało rozwiązane. Nadzieja na demokratyczną Rosję została pogrzebana.
W marcu 1918 roku przeniesiono stolicę z Piotrogrodu do Moskwy, a Rosyjska Socjal-Demokratyczna Partia Robotnicza zmieniła nazwę na Partię Komunistyczną.
Rodzinę carską umieszczono w Jekaterinburgu. 17 lipca gdy do miasta zaczęły się zbliżać oddziały białych, miejscowy komisarz, Żyd Jurkowski rozkazał zamordowanie rodziny carskiej wraz ze służbą domową. Samego cara, osobiście zabił Jurkowski, strzelając mu w głowę.
30 sierpnia 1918 roku, czekista Żyd Uricki został zamordowany przez dwóch Żydów Eserowców, jego zabójstwo dało komunistom pretekst do rozpętania czerwonego terroru. Zaczęto szybko eksterminować kupców, przemysłowców, arystokratów, inteligencję, właścicieli ziemskich i ich rodziny. Nastąpił chaos gospodarczy i głód.
Na Węgrzech władzę objął inny Żyd Bela Kun. Jego rząd prawie całkowicie składał się z Żydów. W ciągu trzech miesięcy zamordowano kilkadziesiąt tysięcy ludzi. Ostatecznie nastąpił przewrót a Bela Kun stracił władzę i został zamknięty w psychiatryku. Po wypuszczeniu wyjechał do Rosji, gdzie objął kontrolę nad Czeka na południu.
W maju 1922 roku Lenin dostał ataku paraliżu. Władzę objął triumwirat złożony z Zinowiewa (Żyd), Kamieniewa (Żyd) i Stalina (Gruzin). Dwa lata później po śmierci Lenina, władzę przejął Stalin. W styczniu 1926 roku z Biura Politycznego wyleciał Zinowiew, a 23 października Kamieniew i Trocki.
W przypadku Stalina, Żydowką była jego żona i zięć, on i jego córka związani byli z żydowską rodziną Kaganowiczów. Łazar Kaganowicz był członkiem Biura Politycznego, z dwóch innych członków, poza Stalinem, żydowską żonę miał również Mołotow.
Podobna sytuacja była w krajach satelickich.
Na Węgrzech władzę objęło trzech Żydów: Matyas Rakosi (Rosencranz), Erno Gero (Singer) i Zoltan Vas. W Polsce to byli Żydzi Minc, Skrzeszewski, Modzelewski i Berman. Przy czym tak naprawdę zajmujący skromny urząd podsekretarza stanu Berman był dyktatorem. W Rumunii władza należała do Żydówski Anny Pauker. W Czechosłowacji początkowo rządził żydowski dyktator Rudolf Slansky.
W dalszej Britton zajmuje się nadreprezentacją Żydów w amerykańskiej partii komunistycznej oraz w Hollywood. Zwraca uwagę, że tylko dwa studia filmowe (a pisze w 1952 roku), nie należały do Żydów.
Zwraca uwagę, a przypominam, że pisze w 1952 roku, na to, że Hollywood produkuje filmy o charakterze propagandowym.
„Mają za zadanie podburzanie grup mniejszościowych, przedstawiając je jako wyzyskiwane i prześladowane przez białych fanatyków. Zadaniem tych filmów jest wywołanie nienawiści rasowej między Żydami, Murzynami, Meksykanami i innymi tak zwanymi grupami mniejszościowymi. Ci ludzie są systematycznie uczeni, aby myśleć i działać z punktu widzenia rasy oraz uczy się ich filozofii nienawiści. Jest jednak inny aspekt tego typu propagandy. Kiedy mniejszości są uczone świadomości rasowej, to białej większości zaszczepia się poczucie winy za popełnione wykroczenia przeciw grupom mniejszościowym. Uczy się, że świadomość rasistowska to amerykanizm i to jest oznaką fanatyzmu. Komunizm używa jednej rasy przeciw drugiej. Komuniści boją się panicznie jednej rzeczy, a mianowicie odrodzenia się rasowej świadomości u białej większości w świecie chrześcijańskim.”
Opis tej książki chciałbym zakończyć słowami, które W 1919 roku napisał Abram Kogan na łamach „Kommunist”: „Można bez przesady twierdzić, że wielki rosyjski przewrót społeczny jest w gruncie rzeczy dziełem rąk żydowskich. Nie przypadkiem podczas wyborów do wszelkich instytucji sowieckich Żydzi dostają przytłaczającą większość głosów. Symbol żydostwa stał się symbolem rosyjskiego proletariatu, co widać na przykładzie zatwierdzonej pięcioramiennej gwiazdy, która w dawnych czasach stanowiła symbol syjonizmu i żydowskości.”
Comentarios